بایگانی ماهانه: سپتامبر 2009
موزیک فال از سعید مدرس
ویدئو جدید سعید مدرس به نام دنیای وارونه
گران ترین شهر های جهان در سال 2009
گرانترین شهرهای جهان در سال 2009 معرفی شدند.موسسه بین‌المللی «global property guide » که به نهاد «راهنمای جهانی املاک» مشهور است و سالانه لیستی از گرانترین و ارزان‌ترین شهرهای جهان را تهیه می‌کند.
در جدید‌ترین تحقیقات خود، بازار مسکن 112 شهر در کشورهای مختلف جهان را بررسی کرده و این شهرها را برمبنای گرانترین تا ارزان‌ترین رتبه‌بندی کرده است.
معیار بررسی این موسسه در رتبه‌بندی گرانترین شهرهای جهان برای سال 2009، متوسط قیمت خانه‌های با مساحت 120 متر مربع در 9 ماه اول سال 2008 میلادی است و ارزش املاک در این تحقیق براساس نرخ دلار در 27 ژانویه سال 2009 محاسبه شده است.
این گزارش نشان می‌دهد که <مونت‌کارلو، یکی از مناطق تحت اداره کشور موناکو در اروپا، گرانترین املاک مسکونی جهان را دارد. قیمت املاک مسکونی در این شهر دست کم دو برابر گران‌تر از املاک مسکونی در دیگر نقاط جهان است. قیمت هر متر مربع خانه در مونت‌کارلو بیش از 45هزار دلار است. در جایگاه دوم جدول گرانترین بازارهای ملکی جهان، مسکو و لندن با هم رقابت نزدیکی دارند.
نمایی از مونت کارلو گران ترین شهر جهان در سال 2009در عکس زیر شما گران ترین شهر های جهان از لحاظ مسکن را مشاهده می کنید.
تهران گران است یا ارزان؟
هر چند تهران به عنوان پایتخت ایران در رتبه‌بندی گرانترین شهرهای جهان منظور نشده است، اما با در نظر گرفتن متوسط قیمت دو‌میلیون تومان برای هر متر واحد مسکونی 120 متر مربعی در تهران و محاسبه ارزش آن براساس نرخ دلار، پایتخت کشورمان در ردیف انتهایی جدول (بین 80 تا 90) گرانترین شهرهای جهان قرار می‌گیرد.در این صورت تهران در مقایسه با 112 شهر گران جهان، جزو ارزان‌ترین‌ها می‌شود.
بیان اعداد در زبان انگلیسی
How to say numbers in English
1. ابتدا از يك تا 20:
One/ two / three/ four/ five/ six/ seven/ eight/ nine/ ten/ eleven/ twelve/ thirteen/ fourteen/ fifteen/ sixteen/ seventeen/ eighteen/ nineteen/ twenty
2. ده تا 100.
Ten/ twenty/ thirty/ fifty/ fifty/ sixty/ seventy/ eighty/ ninety/ hundred
اكنون براي گفتن اعداد از يك تا 100 مشكلي نداريم. براي مثال اگر عدد 22 را بخواهيم بيان كنيم، مي‌گوييم: twenty two يا 71 مي‌شود: seventy one. پس هر عددي را كه بخواهيم بيان كنيم اول دهگان آن را مي‌گوييم و بلافاصله يكان آن را اضافه مي‌كنيم.
3. اعداد بين 100 تا 1000.
One hundred/ two hundred/ three hundred/ four hundred ….. one thousand
بايد توجه داشته باشيم كه به hundred )100) يا thousand (1000) نبايد s جمع اضافه كنيم.
4. اعدا 1000 تا 1000000.
هر تعداد 1000 وجود داشته باشد را اول مي گوييم و سپس كلمه‌ي thousand را مي‌آوريم.
1000 = one thousand
2000 = two thousand
20,000 = twenty thousand
30,000 = thirty thousand
85,000 = eighty-five thousand
999,000 = nine hundred and ninety-nine thousand (British English)
nine hundred ninety-nine thousand (American English)
1,000,000 = one million
در انگليسي بريتانيا بين اعداد از كلمه‌ي and استفاده مي‌شود اما در انگليسي امريكا از اين كلمه استفاده نمي‌شود.
325 = three hundred and twenty-five (UK)
325 = three hundred twenty-five (US)
719 = seven hundred and nineteen (UK)
719 = seven hundred nineteen (US)
3,077 = three thousand and seventy-seven (UK)
3,077 = three thousand seventy-seven (US)
توجه: بعد از هزارگان يك ويرگول براي جدا كردن گذاشته مي‌شود.
5. بيشتر از يك ميليون:
1000,000 = one million
1,000,000,000 = one billion (US) one milliard (UK)
1,000,000,000,000 = one trillion (US) one billion (UK)
1,000,000,000,000,000 = one quadrillion (US) one billiard (UK)
در گفتارهاي غيرسمي و دوستانه ممكن است اعداد جور ديگري گفته شوند. مثلا به جاي صفر oh گفته شود. بخصوص در گفتن شماره هاي خيابانها، منازل يا اتوبوسها.
101 = «One-oh-one.»
109 = «One-oh-nine.»
110 = «One-ten.» or «One-one-oh.»
208 = «Two-oh-eight.»
334 = «Three-thirty-four.» Or «Three-three-four.
چند اصطلاح فارسي و معادل انگليسي آن ها
آن قدر گفتم تا زبانم مو در آورد.
I kept talking until I was blue in the face.
اين يك اشتباه لپي است.
This is a slip of the tongue.
براي ديدن مادرم دل تو دلم نبود.
I had my heart in my mouth to see my mother.
او در كارها مو از ماست مي كشد.
He is the person to split hairs in everything he does.
او هميشه سر دوستانش را شيره مي مالد.
He always pulls the wool over his friends› eyes
I had a dream … ترجمه متن شاعرانه
I had a dream …
تصوري داشتم …
I dreamed I was walking along the beach with God.
خيال ميکردم که در کنار ساحل با خدا قدم مي زنم
Across the sky flashed scenes from my life.
در ميان آسمان تصويري از زندگيم جلوه گر شد
For each scene, I noticed two sets of footprints in the sand;
در هر قسمت دو جاي پا بر روي شن ها ديدم
One belonging to me, and the other to God.
يکي متعلق به من و ديگري به خدا
When the last scene of my life flashed before me.
وقتي آخرين صحنه زندگيم نمايان شد
I looked back at the footprints in the sand.
بازگشتم و به جاي پاي روي شن ها نگريستم
I noticed that many times along the path of my life there was only one set of foot prints.
ديدم که چندين زمان در طول زندگانيم يک جاي پا بيشتر نيست
I also noticed that it happened at very lowest and saddest times in my life.
همچنين دريافتم که اين در سخت ترين و غمناك ترين لحظات زندگيم اتفاق افتاده است
This really bothered me so I questioned God about it.
اين موضوع مرا براستي ميرنجاند پس براي رفع ابهامم از خدا سوال کردم.
«God, you said that once I decided to follow you. You’d walk with me all the way.»
خداوندا فرمودي که اگر به تو ايمان بياورم، هيچ گاه مرا تنها نخواهي گذاشت
But I have noticed that during the most troublesome times in my life, there is only one set of footprint.
اما ديدم که در سخت ترين لحظات زندگيم فقط يک جاي پا بيشتر نيست
I don’t understand why when I needed you most you would leave me.
نميدانم چرا در زماني که بيشترين نياز را به تو داشتم، تنهايم گذاشتي
God replied, «My precious, precious child»
خدا فرمود: فرزند عزيزم
I love you, and I would never leave you.
تو را دوست دارم و هرگز تنهايت نمي گذارم
During your times of trial and suffering, when you see only one set of footprints
اگر در مواقع سختي و رنج فقط يک جاي پا مي بيني
It was then that I carried you.
در آن لحظات تو را بدوش کشيدم
کنفرانس سالانه اپل یا شگفتی های آی پاد
|
|||
کار با DHCP Server ها، قسمت سوم
در این سری مقالات، به صورت حرفه ای با DHCP Server آشنا می شویم و تمامی زیر و بم آن را بررسی می کنیم.
این قسمت: در مطلب قبلی، نحوه ی راه اندازی ابتدایی یک DHCP Server را مرور کردیم. در این مطلب بنا داریم با جزییات کنسول DHCP آشنا شویم تا بتوانیم مدیریت بهتری بر روی DHCP Server داشته باشیم.
در مطلب قبلی، نحوه ی راه اندازی ابتدایی یک DHCP Server را مرور کردیم. در این مطلب بنا داریم با جزییات کنسول DHCP آشنا شویم تا بتوانیم مدیریت بهتری بر روی DHCP Server داشته باشیم.
همان طور که در شکل 1 میبینید، بعد از راه اندازی یک Scope، تعدادی گزینه در دسترس قرار خواهند گرفت. اما هر کدام از این گزینه ها چه کارهایی انجام می دهند. 
شکل 1 – کنسول مدیریتی DHCP وگزینه های آن
Address Pool:
در این قسمت تمامی Scope هایی که تعریف کرده ایم به همراه آن دسته آی پی هایی که استثنا کرده ایم قابل مشاهده خواهد بود. در این قسمت شما این توانایی را خواهید داشت که اگر مایل به اضافه کردن یک یا تعدادی آی پی برای مستثنی کردن هستید، می توانید با راست کلیک کردن بر روی Address Pool و انتخاب گزینه ی New Exclusion Range یک رنج را تعریف کنید تا DHCP از آن دسته آی پی ها استفاده نکند.
Address Leases:
در این قسمت آی پی هایی که توسط DHCP Server به کلاینت ها اختصاص داده شده، نمایان می شود. می توانید هر کدام که را که مایل هستید، پاک کنید.
شکل 2 – آدرس های رزور شده
در شکل 2 تعدادی آی پی که در اجاره هستند را مشاهده می کنید. همان طور که مشاهده می کنید 10 آی پی اول به صورت خودکار توسط RAS اجاره شده اند. در مطلب قبلی در این مورد تذکر داده بودیم.
Reservation:
در این قسمت می توانید برای یک کلاینت یک آدرس آی پی ثابت رزرو کنید. بر روی آن راست کلیک کنید و New Reservation را انتخاب کنید. برای این کار باید آدرس مک کارت شبکه را داشته باشید که با استفاده از دستور arp -g این مورد دست یافتنی است.
DHCP Option:
تنظیماتی که تا اینجا وارد کرده ایم، بیشتر برای کلاینت هایی خاص بودند. در حالت کلی 3 تنظیم مختلف داریم که عبارتند از:
1- Client Option
2- Scope Option
3- Server Option
ترتیب اعمال این تنظیمات هم درست به همین صورتی است که در بالا امده است. یعنی اگر تنظیمی مشابه هم در Scope و هم در Server ست شده باشد، تنظیم Scope ارجحیت دارد. بنابراین هر چه تنظیمات جزیی تر باشند قدرت بالاتری دارند.
Client Option مواردی بود که در بالا توضیح داده شد.اما Scope و Server Option که در شکل 3 مشخص هستند دارای تنظیماتی یکسان هستند. تنها تفاوت این دو در این است که تنظیمات Scope فقط بر روی Scope جاری اعمال می شود، اما تنظیمات Server بر روی تمامی Scope های موجود.
شکل 3 – تنظیمات Scope و Server
اما این تنظیمات چه کاری می کنند؟
این دو قسمت به واقع دارای اهمیت بسیار زیادی هستند. اگر توجه کرده باشید تا الان ما به کلاینت ها فقط آدرس IP داده ایم. اما آیا کلاینت ها آدرس DNS، GateWay، WINS و … نمی خواهند؟ برای تنظیم این موارد باید بنا بر نیازتان از Scope و یا Server Option استفاده کنید.
در قسمت بعد در مورد این تنظیمات به تفصیل صحبت خواهیم کرد.
کار با DHCP Server ها، قسمت دوم
کار با DHCP Server ها، قسمت اول
بعد از نصب DHCP Server می توانید از قسمت Administrative Tools به آن دسترسی پیدا کنید. هنگامی که برای اولین بار کنسول DHCP را باز کنید، محیطی مشابه شکل زیر را خواهید دید.
همان طور که در شکل بالا مشاهده می کنید، در قسمت Status با پیغام Not authorized روبه شده ایم. در شبکه های دامین، قبل از استفاده از از DHCP، باید از سرور تاییدیه بگیریم. برای این کار در ساید بار سمت چپ، بر روی نام سرور خود که در این شکل server.ln.com است راست کلیک کنید و Authorize را انتخاب کنید. با این کار محیط کنسول DHCP، به صورت زیر تغییر می کند.
نکته: البته می توانیم در شبکه های که عضو دامین هم نیستند یک DHCP Server راه اندازی کنیم. در این حالت امکان Authorize کردن وجود ندارد و تا زمانی که یک DHCP Server تایید شده ای در شبکه وجود نداشته باشد، می توانیم از آن DHCP Server استفاده کنیم که به این حالت Rogue می گویند.
بعد از این اقدامات، آماده ی کانفیگ کردن DHCP Server خواهیم بود. برای اینکه کلاینت ها بتوانند از سرور، IP دریافت کنند، باید یک محدوده تعریف کنیم که به آن Scope گفته می شود. برای باز شدن ویزار ساخت Scope، بر روی سرور راست کلیک کرده و New Scope را انتخاب کنید. مراحل تنظیم یک Scope به شرح زیر است:
1. در صفحه ی Scope Name ،یک نام به محدوده ی مورد نظرتان اختصاص دهید.
2. در صفحه ی IP Address Range، محدوده ی شروع و پایان آدرس های IP که تصمیم دارید به کلاینت ها اخدتصاص پیدا کند را تعیین کنید. در قسمت پایین این صفحه نیز می توانید Subnet Mask را تنظیم کنید.
نکته: فراموش نکنید سیستمی که بر روی آن DHCP نصب کرده ایم باید IP ثابت داشته باشد. همچنین رنجی را که قرار است با کلاینت ها اختصاص دهیم، باید با IP سیستم در یک رنج باشد. این نکته ی مهم نیز فراموش نشود که بهتر است 10 IP اول سابنت را به کلاینت ها اختصاص ندهیم. به عنوان مثال اگر سابنت ما در رنج 192.168.0.1 است، بهتر است محدوده ی IP ها را از 192.168.0.11 شروع کنیم و 10 آی پی اول را رزرو داشته باشیم.
3. در قسمت Add Exclusions، آی پی هایی که نمی خواهیم شامل لیست بالا باشند را وارد می کنیم. مثلا ممکن است آی پی 192.168.0.15 را قبلا به یک سیستم دیگر اختصاص داده ایم. بنابراین در این صفحه این IP را استثنا می کنیم.
4. در صفحه ی Lease Duration مدت زمانی که آی پی ها در اجاره ی کاربران خواهد بود را مشخص می کنیم.
5. در صفحه ی بعد می توانید مشخص کنید که آیا مایل هستید تنظیمات اضافی را نیز وارد کنید یا خیر. اگر مایل هستید باید در 3 صفحه ی بعد، آدرس های Gateway، DNS و WINS را وارد کنید.
6. و در نهایت می توانید تعیین کنید که آیا این Scope فعال باشد و یا خیر.
با این کار، شما به راحتی یک DHCP سرور در شبکه ی خود خواهید داشت. در مطالب بعدی در مورد گزینه های این کنسول و همچنین تنظیمات پیشرفته ی DHCP صحبت خواهیم کرد.
مارک فروش - اولین دانشنامه عمومی در ایران 